Gastvrijheid 2.0

Gastvrijheid 2.0

Vitaal Liberaal heeft gastvrijheid tot een van zijn hoogste doelen gesteld.

Daar wordt in de gemeenteraad wel eens lacherig om gedaan. ‘Heb je ze weer met hun gastvrijheid. Alsof er geen belangrijker zaken zijn.’ Die kritiek lijkt begrijpelijk, maar is dat uiteraard niet. Voordat een stad zich echt gastvrij mag noemen voor bewoners en bezoekers, moet er heel wat gebeuren. Iedereen kan voor zichzelf invullen hoe dat er uit zou moeten zien.

Voor die doelstelling kregen wij onlangs uit onverwachte en onverdachte hoek bijval. Zondag 3 april zat ik in de Paterkerk te luisteren naar onze Theoloog des Vaderlands, professor doctor Thomas Quartier. Hij kwam vertellen over profeten en dan heb je mijn belangstelling. Ik wil alles weten over de toekomst, van mezelf en mijn stadje. Dat had ik verkeerd begrepen. Profeten voorspellen geen toekomst, waarschuwen hooguit dat we op de verkeerde weg zitten en omschrijven een hoger doel om na te streven. Dat doel mag heel hoog gegrepen zijn. Zo hoog dat het feitelijk onhaalbaar is; een utopie.

Daar had hij mijn volle aandacht weer. Doelen zo hoog mogelijk stellen om er een acceptabel compromis uit te slepen. Daar kunnen we in de plaatselijk politiek wel wat mee. Vervolgens somde Quartier op aan welke eisen – naast utopisch denken – een profeet verder moet voldoen en toen stond het opeens prominent op het scherm: Gastvrijheid. Gastvrijheid als één van de vier deugden van een profeet. Ik leunde voldaan achterover. Zie je wel!

Voor Vitaal Liberaal in het algemeen en Jac Wezenbeek in het bijzonder staat gastvrijheid nu nog hoger in het vaandel. Maar niet voordat we onze excuses hebben gemaakt voor de blunder van onze voorman tijdens een campagne-debat. Hij schonk een glas water in, maar in plaats van dat aan zijn opponent te geven dronk hij het zelf uit. Hem daarop gewezen, sloeg hij zich na afloop bestraffend voor het beschaamde hoofd. Jeetje, wat een blunder! Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa.

Ewald Sieben